โลกหลังวิญญาณ

“โลกนี้มีอะไรให้ต้องค้นหาอีกเยอะ” นี่คือคำพูดของครูหน้าชั้นเรียนที่ตอนนี้กำลังตั้งใจสอนอย่างจริงจังและเคร่งเครียดในรายวิชาแนะแนว ชีวิตนี้ที่จะต้องโดนกดดันจากทั้งคนรอบข้างและคนในครอบครัวทั้งคำพูดและการกระทำอีกมากมายที่พร่ำสอนให้เด็กโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เป็นดอกไม้ที่ต้องเบ่งบานในวันข้างหน้าโดยหารู้ไม่ว่าดอกไม้ดอกนี้มันบอบช้ำแค่ไหน คำพูดมากมายประดังประดาเข้ามาในโสตประสาท เป็นทั้งแรงผลักดัน กำลังใจ คำด่าทอ คำเตือนหรือคำแนะนำอะไรก็ตามแต่ที่ทำให้ดอกไม้สีขาวดอกนี้เริ่มเก็บสะสมหยาดน้ำสีใสที่มันกระเด็นออกมาจากคำพูดของผู้คนเหล่านั้น มันเป็นเหมือนกรดที่ทำให้ดอกไม้สีขาวเป็นด่าง จมอยู่กับสิ่งที่ต้องเจอต้องฟังในทุกๆวัน แต่เพราะคำว่า “โลกนี้มีอะไรให้เราต้องค้นหาต้องเรียนรู้อีกเยอะ” ดอกไม้หลายดอกจึงรอคอยและหวังว่าจะมีน้ำที่สะอาดและบริสุทธิ์พอที่จะช่วยขลับล้างสารพิษความเป็นกรดที่มันสะสมอยู่ในทุกๆวัน……

บทความในหนังสือเล่มนี้ที่ฉันอ่าน…..เฮ้ออเหมือนชีวิตฉันในตอนนี้ไม่มีผิด....